ریزش موی منتشر، پیشرنده و مزمن در زنان پس از 20 تا 30 سالگی به صورت شایعی دیده می شود. این زنان معمولا” دوران قاعدگی طبیعی دارند و هیچ اختلالی در معاینه بالینی دیده نمی شود.

تا چندی پیش این گروه از افراد در طاسی با الگوی مردانه طبقه بندی می شدند و بررسی بیشتری انجام نمی گرفت اما مطالعات جدید نشان داده است که در این زنان سطح سرمی دهیدرواپی اندروستندیون سولفات DHEAS از نوع اندروژن غده آدرنال (فوق کلیوی) بالا است که باعث ایجاد الگوی خاص ریزش موی آندروژنیک با الگوی زنانه می گردد.

الگوی ریزش موی آندروژنیک مردانه به شکل پسرفت مو در قسمت مرکزی سر و فرورفتگی تدریجی در ناحیه پیشانی و شقیقه می باشد اما در زنان به شکل ریزش موی منتشر همراه با کاهش تدریجی مو در قسمت مرکزی سر با حفظ خط رویش قبلی می باشد.قطر موها ممکن است گوناگون باشد.

با پیشرفت سن کم شدن مرکزی مو واضح تر می شود. بر خلاف طاسی با الگوی مردانه باریکه ای از مو در خط رویش طبیعی مو باقی می ماند.

در موارد اندکی ممکن است به صورت استثنایی روندی مشابه روند مردان با فرورفتگی عمیق در ناحیه پیشانی و شقیقه ها دیده شود.